Prosta historia

Witajcie!

Dawno mnie nie było- przepraszam.
Historia o moim braku czasu ma logiczne wytłumaczenie. Nie pisałam Wam o tym, ale dopiero co podjęłam współpracę "szyciową" z Montownią Wizerunku. :) Dostałam parę zleceń na szycie niecodziennych kreacji na zbliżające się Mistrzostwa Makijażu. Więc może zacznę od początku:
Z szefową Montowni, Olgą, umówiłam się na pierwsze spotkanie 25 sierpnia. Przyznam szczerze, iż wtedy ochota na jakąkolwiek współpracę po ostatnich feralnych wydarzeniach (wolę nie mówić), była dla mnie rzeczą najmniej istotną. Niestety w tamtym czasie do współprac byłam nastawiona trochę poniżej słowa: neutralnie. Kiedy weszłam do Montowni, zobaczyłam świetne dziewczyny, przemiłe, uśmiechnięte, w pełni oddające się swojej pracy, która jednocześnie jest ich pasją. Byłam zachwycona! Najbardziej zadziwiające było to, że będąc tam pierwszy raz, poczułam świetną atmosferę, dobry klimat- jak w domu!! Brakowało mi tylko moich kapci z "krowimi wymionami" które dostałam kiedyś od mojej plastykowej klasy na urodziny:D  Z miejsca zostały rozwiane moje wątpliwości o kolejnej, nic niewnoszącej współpracy. Odżyłam. Zanim się spostrzegłam, kończyłam szyć pierwszą sukienkę. Zaraz potem, również w mgnieniu oka, spotkaliśmy się wszyscy na sesji zdjęciowej. Tam poznałam prawie cały team Montowni. Przesympatyczny i zdolny fotograf- Bartek, piękne modelki, i złote dziewczyny- Olga i Justyna, które zajmują się dosłownie wszystkim:) Dopóki sami ich nie poznacie, nie dowiecie się co to za pełni pasji ludzie. Jestem pod ogromnym wrażeniem! Teraz szyję i szyję, często do upadłego i do późnych godzin nocnych, ale jednocześnie jest to dla mnie niezmierna radość,  czerpię z tego siłę na kolejne dni. Te ostatnie zdarzenia nauczyły mnie, aby nie zniechęcać się szybko. Łatwo jest nic nie robić, marnować każdy dzień na narzekanie. Przecież można uczynić go takim dniem, by zbliżał nas, choć o mały krok, do celu.
Prosta historia: Stoję sobie w sklepie. Nagle jakaś miła dziewczyna rzuca do mnie niespodziewanie: "Świetne ubrania szyjesz, bo to ty, prawda?". Kilka zamienionych z nią słów, pomimo, iż nawet jej nie znam, utwierdza mnie tylko w przekonaniu, że każdego następnego dnia BĘDĘ ŚCIGAĆ SIĘ SAMA ZE SOBĄ I SWOIMI UMIEJĘTNOŚCIAMI BY DAĆ Z SIEBIE PONAD 100%.

Na razie pokazuję kreacje na moim manekinie. Chcecie więcej? Sukcesywnie będę pisać o postępach na blogu:)

 Byłabym zapomniała-muzyka, przy niej zawsze szyję, jest częścią procesu twórczego, nierozłącznym elementem

 FANPAGE ŻYJĘ PÓKI SZYJĘ

Pozdrawiam, Milena z nową grzywką :D