Kiedy plecak się nudzi.. trzeba ogarnąć torbę :)

Cześć robaczki!

W wakacje trudniłam się tutkiem na temat uszycia własnego plecaka :)

Ja, swój, nieco barokowy, noszę dosłownie wszędzie..

Jednak po pewnym czasie pomyślałam, że chciałabym mieć coś "na zmianę". Nie jestem typem kolekcjonerki torebek.. Moje można policzyć na palcach u jednej ręki. I korzystając z okazji, że dostałam wypełniony po brzegi materiałami obiciowymi wór (prawie jak jakiś tekstylny róg obfitości :)) od znajomego przebywającego za granicą to od razu zachciało mi się świrować kaletnika.

W worze jest pełno eko skór, z którymi moja maszyna radzi sobie wprost wspaniale <3

No i dziś, taka sytuacja..

Uszyłam sobie biało-złotą torbę.

Złoto to nic innego jak spryskana sprayem, biała derma. Takim jestem oszustem :o

Podszewka jest wprost cudowna. Korzystając z umiejętności nabytych na materiałoznawstwie (na kursie technologa odzieży) dowiedziałam się, że trafienie w sklepach czy lumpach prawdziwej, bawełnianej podszewki to jak trafienie szóstki w totka! I JA MILI PAŃSTWO TRAFIŁAM! :D

No i pewnie jesteście ciekawi jak zdemaskowałam owy materiał?

W końcu dorwałam go w ciuchu i nigdzie nie było wzmianki na temat składu.

Otóż podpaliłam go :) Bawełna płonie jasnym płomieniem, ma zapach palonej kartki papieru oraz po spaleniu zostawia charakterystyczny popiół :)

Stwierdzam z entuzjazmem, że wszyję ją do mojej nowo uszytej torby, bowiem jest to kameleon wśród podszewek :)

Zresztą sami zobaczcie :)

 Wieeem, znów Wam dokuczam Smithsami, ale cóż poradzić, skoro ich kocham! <3